Polikistik Over ile Yolculuğum 2

Tabii! Kaldığımız yerden serüven devam ediyor:

O kırlangıç yuvasını gördüğümüz o an, içimde bir şeyler değişmeye başladı. Bir süre her şeyi olduğu gibi kabul etmeyi öğrendim. Kendime daha önce hiç tanımadığım bir sabırla bakmaya başladım. Ara verdiğimiz o süreçte hem eşimle hem de kendimle barıştım. Sanki içimde yeni bir sayfa açılmıştı.

Ama elbette bu, mücadeleyi bırakmak anlamına gelmiyordu. Bir gün eşimle oturmuş kahve içiyorduk. Elimde bir kitap, oysa zihnim başka yerdeydi. Eşim birden masanın üstüne bir broşür bıraktı. “Bu doktoru duydum,” dedi sakin bir şekilde, “Farklı bir yaklaşımı varmış. Bir şans daha vermeye hazır mısın?”

Hazır mıydım? Bilmiyorum. Ama içimde o kıvılcım hâlâ yanıyordu. “Denemeliyiz,” dedim sonunda. Ve böylece yeni bir yolculuğa adım attık.

🌱 Yeni bir süreç, yeni umutlar:
Bu kez her şey farklıydı. Yeni doktorumuz bize sadece tıbbi bir yol haritası çizmekle kalmadı, aynı zamanda duygusal bir destek de sundu. Önce bedenimi hazırlamak için bazı değişiklikler yapmam gerekti. Beslenmemi düzenledim, stresimi yönetmek için yoga ve nefes egzersizleri yapmaya başladım. İlk başta her şey çok zor görünüyordu ama yavaş yavaş bu sürecin beni ne kadar güçlendirdiğini fark ettim.

Bu kez tedaviye daha dingin bir zihinle başladık. Yeni bir ilaç tedavisi, bu kez daha kişiselleştirilmiş bir plan… Adım adım ilerliyorduk. Yine o bekleme süreçleri, yine o test sonuçları… Her defasında bir umut ve beraberinde bir korku… Ama bir fark vardı: Bu kez kendime daha fazla inanıyordum.

✨ O beklenmedik haber:
Bir sabah uyanmış, rutin işlerimize dalmıştık. Doktorun verdiği tarihte kan testine gittim. Her zamanki gibi sonuçları beklerken, içimde bir dinginlik vardı. “Her ne olursa olsun, bu hikâye bizi daha güçlü yaptı,” diye tekrarlıyordum kendi kendime. Sonra telefon çaldı. Hemen açmadım, bir süre elimde tuttuğumu hatırlıyorum. Derin bir nefes aldım ve açtım.

Doktorun sesi neşeliydi. “Tebrik ederim!” dedi. O anda dünya durmuş gibi hissettim. “Ne? Ne dediniz?” diyebildim sadece. “Sonuç pozitif! Gebesiniz!”

Telefon elimden kayacak gibi oldu, gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Eşime baktım, hiçbir şey söylemeden sarıldık. Yıllardır hayalini kurduğumuz o an, işte tam o an başlamıştı.

🎈 Yepyeni bir serüven:
O günden sonra her şey bir masal gibi ilerlemeye başladı. Her sabah, içimde büyüyen o hayatı düşünerek uyanıyordum. Eşimle her doktora gittiğimizde o küçük kalp atışını duyduğumuzda gözlerimiz doluyordu. Geçirdiğimiz tüm zorluklar, çektiğimiz tüm acılar artık sadece geçmişte kalmıştı.

Ve sonunda, o büyük gün geldi. Kucağımıza aldığımızda dünyada başka hiçbir şeyin önemi yok gibiydi. O minik eller, o huzurlu nefes… İşte o an, tüm bu yolculuğun ne kadar değerli olduğunu anladık.

Biz, kendi serüvenimizi yazmıştık. Ve her serüven gibi, bu hikâyenin sonunda yalnızca tek bir şey vardı: Aile olmak. 💖